NOC (K)UPALNA

Cigacice, nasz port macierzysty.

Baza, punkt wyjścia i wejścia.

To tu spotkaliśmy się, by po raz siódmy krzyknąć powitalne AHOJ i załadować w głowy nowe konteksty i nowe spojrzenia.

fot. Piotr Wręga

A tych nie brakowało, bo równolegle odbywało się całe życie. Portowe, festiwalowe, a i natura subtelnie i dobitnie komunikowała upałem swój punkt widzenia.

Odbiliśmy się od trampoliny. Teraz będzie już tylko krócej.

fot. Piotr Wręga

fot. Piotr Wręga

fot. Piotr Wręga

fot. Piotr Wręga

fot. Piotr Wręga

Apogeum gorąca i ludzi przypadło bez zaskoczenia na 21 czerwca. Wtedy też wyszliśmy na chwilę zza aparatów i ochoczo skoczyliśmy przez ognisko wpadając tym samym w otchłań tradycyjnych prądów. Nurt nie porwał wszystkich wianków, niektóre pozostały w zatoczce. A prąd nie zabrał gruntu spod nóg, bo coraz bliżej mu do powierzchni.

Słowiańskie pieśni wtórowały ognistym bębnom, a może to bębny stanowiły tło dla wybrzmiewania słów.

fot. Justyna Streichsbier

fot. Justyna Streichsbier

fot. Justyna Streichsbier

Ludzie tańczyli jak zahipnotyzowani, lekko upaleni słońcem i tylko momentami dało się odróżnić ich od tych opędzających się od komarów. Ten trans żaru, bębnów, tańca, wody i filmowania trwał całe pięć dni.

Coś wisiało w powietrzu i w tym roku żadna burza nie rozładowała elektryzującego napięcia.

Popłynęliśmy dosłownie i w przenośni i wyczekując kolejnych warsztatowiczów, wyczekujemy tego czegoś, co nadejdzie z chłodniejszym podmuchem wiatru.

fot. Piotr Wręga

fot. Piotr Wręga

fot. Piotr Wręga

fot. Justyna Streichsbier

fot. Justyna Streichsbier